İfşa kelimesini duyduğunuza eminim. Eğer bu kelimeyi “ifşalarım” şeklinde ilk defa duyuyorsanız buraya dikkat edin demek için geldim. Bundan çok da uzak olmayan yıllarda çocuklar birini huzursuz etmek istediğinde onun sırasına ya da çantasına gizli not bırakırlardı. Şimdi teknoloji ve sosyal medyanın gücüyle birlikte her şey çok daha kolay erişilebilir oldu. TEHDİTLER BİLE.
Çocuklar, öğrendiklerini dönüştürerek yansıtırlar.
Yetiştirdiğimiz çocuklar ilişki kurmayı bizden öğrenirler. İlişkilere dair ipuçlarını bizim onlara verdiğimiz mesajlardan alırlar. Cümlelerimizin içinde “Bak yapmazsan babana söylerim.”, “Şimdi öğretmeni arıyorum, bakalım ona ne cevap vereceksin.” gibi örnekler sıklıkla yer alıyorsa dikkat çanlarını tekrar çalıyorum demektir.
İlişkilerin içerikleri erken yaşta oluşur.
Yaptırımla ilişki kurmayı öğrenen çocuk bunu hızla okul ortamına taşır. Önce şaka olan söylemler zamanla kemikleşir. “Eğer bana ne olduğunu söylemezsen bendeki her şeyi İFŞALARIM.” cümlesi duyulmaya başlar. Arkadaşlarını yanında tutmak ya da arkadaşlarına bir şey yaptırmak için toplanan bilgiler bir koz olarak kullanılmaya hazırdır.
Madalyonun ikinci bir yüzü daha var.
Eğer sizin çocuğunuz “İFŞALARI” kullanmaya hazırsa, bir başka çocuk da aynı şekilde hazır olabilir. Böylece sürekli tetikte olma hali başlar. Kimseye koz vermeme, ağzından çıkanları kontrol etme, kendine otosansür uygulama ve buna benzeyen bir sürü kontrollü davranış gelişir. O artık her şeyi kontrol etmesi gereken ve kendini tehlikede hisseden diğerlerinden sadece biri olmuştur. Harekete geçirmek için söylediğiniz masum cümleler sandığınız kadar masum olmayabilir…
