Geçtiğim haftalarda çok sevdiğim bir anneden duyduğum soru buydu; “”Ben nerede hata yaptım?” Ne büyük bir suçluluk hissi bu! Oğlu saçkıran olmuş, doktor da psikolojik olabileceğini söylemişti. Telefonda sesi öyle bitkin, suçlu, utanç dolu ve kaygılı geliyordu ki… Çok emindi, o bir şeyleri yanlış yapmıştı, iyi bir anne değildi; oğlu da bu yüzden saçkıran olmuştu. Hatasının kaynağını bulmak istiyor, hemen telafi etmek istiyordu.
Ebeveynler de insandır!
Çocuklar en çok ebeveynlerinin davranışlardan etkilenirler. Onların duyguları, tutumları, tercihleri, kısaca her hareketlerinin çocukları üzerinde etkisi vardır. Bu yıllardır bildiğimiz bir gerçek. Ancak bu durum ebeveynleri suçlu yapmaz, her olumsuzluktan sorumlu da yapmaz, yapmamalı! Ebeveynler de insandır. Bu ne demek? Hata yapabilirler, her şeye yetişemeyebilirler, çocuklarının bazı ihtiyaçlarını gözden kaçırabilirler. En önemlisi tüm bunlar normaldir ve onları yetersiz, beceriksiz ya da özensiz yapmaz.
Telafi için her zaman bir sürü yol vardır.
Telefon konuşmamızda o annenin duymasını en çok istediğim cümlem buydu. Oğlu duygusal olarak zorlanıyor olabilirdi, kaygılandığı günlerden geçmiş olabilirdi. Tüm bunların üstesinden birlikte gelebilirlerdi. Ancak bunun olmazsa olmaz bir önkoşulu vardır; annenin suçluluğunu kenara bırakması.
Ebeveynler için sakin kalma rehberi
Her zaman en zor bu aşamadır. Uzmanlar, kitaplar, arklı mecralarda üretilen içerikler ebeveynlere neler yapmaları ve yapmamaları hakkında bir sürü yol gösterir. Fazla bilgi her zaman kafa karıştırıcıdır çünkü bilgiler arası çelişkiler mevcuttur. Bilgiye ulaşabilmek önemli bir konfor, ancak bir ebeveyn olarak sizi daha fazla kaygılandıran ve suçlu hissetmenize sebep olan içeriklerden uzak durmakla başlayın. Başka ebeveynlerle kendini asla kıyaslamayın, ebeveynlikle ilgili bilgileri konunun uzmanlarından almaya öncelik verin. Yaşadığın tek bir zor durumla kendinizi ya da çocuğunuzu etiketlemeyin. Her ailenin biricik olduğunu hiç aklınızdan çıkarmayın.
