Bir tam gün boyunca tüm kuralları çocuğunuz koysa sizin evde durumlar nasıl olurdu? “Bugünü senin istediğin şekilde planlayacağız!” deseniz çocuğunuz nasıl davranır? Size fikrinizi sorar mı? Sizin de hoşunuza gidecek detayları programa ekler mi? Yoksa ne istiyorsa sadece onu mu yapar? Çılgınca fikirler sunar mı? Bizim evin düzenini seviyorum, değiştirmeye gerek yok ki.” der mi? “Yaşasın! Sonunda beni anlayacaksınız.” diye düşünür mü? Gözünüzü kapatıp kısa bir süre öyle bir gün hayal etmeyi deneseniz, neler geliyor zihninize? Bu cesaret dahi edemeyeceğiniz bir seçenek mi? Yoksa “Bizim evde kuralları zaten o koyuyor.” mu dersiniz?
Böyle bir gün geçirmek, çocuğunuza fikrini sormak, onun kurallarına kulak vermek ve onlara göre zamanı planlamak sizi paniğe sürüklemiyorsa, belki de daha demokratik bir ev düzeni kurduğunuzu düşünebiliriz. “Biz zaten onun isteklerine, seçimlerine, fikirlerine göre kurallar koyarız.” cevabı veriyorsanız, çocuğunuzu bir birey olarak kabul ediyorsunuz, ona ne kadar değerli olduğunu hissetme şansı veriyorsunuz demektir. O halde böyle bir gün ya da belirli bir zaman dilimi planlamak sizin için oldukça kolay! Başka birinin kurallarına uymanın nasıl bir his olduğunu deneyimlemek, çocuğunuzla empati yaptığınız alanların sayısını da arttıracak.
“Böyle bir gün geçirsek, ev savaş alanına döner. Bütün gün çikolata yemek ister. Bir sürü oyuncak almamızı talep eder. Onu asla zapt edemeyiz.” diyorsanız, sizin evde kuralların oldukça fazla olduğu sonucuna varabiliriz. Tam da bu sebeple, böyle bir serbestlikte çocuğunuz fırsatını bulmuşken sınırları zorlayacaktır. Diyet yaparken “serbest gününde” sevdiği her şeyi oldukça fazla yiyen biri gibi davranacaktır. Buna karşılık seçim yapma sorumluluğunu öğrenemeden büyümüş de olacak. Bu seçeneğe daha yakınsanız, bugün bazı kararları çocuğunuza bırakmaya ne dersiniz?
