Kasım ayının tüm dünyada prematüre farkındalık ayı olarak kabul edildiğini biliyor musunuz?
184 ülkeyi kapsayarak yayınlanan rapora göre dünyada prematüre doğumun oranı %5 ile %18 arasında değişiyor ve Türkiye’de bu oran %11,97. Eğer bunu oran yerine sayıyla ifade etmek istersek ortalama 150 bin bebeğin normal gebelik süresi dolmadan dünyaya gözlerini açtığını söyleyebiliriz.
Yaşıyorlar ve büyüyorlar!
Artık şanslıyız! Tıbbi alanda gelişen teknoloji sayesinde prematüre olarak dünyaya gelen bebekler yaşama devam ediyor ve büyüyorlar. Dünyaya gözlerini diğer bebeklere kıyasla daha erken açtıkları için bazı gelişimsel adımları tamamlamamış oluyorlar. Bu yüzden dış dünyada alacakları her türlü destek onlar için her çocuğunkinden biraz daha değerli oluyor. Bu durumu bir eksiklik gibi görmek yerine, tamamlanmamış bir ihtiyaç olarak yorumladığımızda prematüre olarak dünyaya gelen bebekleri ve çocuklar anlamak kolaylaşıyor.
Prematüre annelerini unutmayın!
Prematüreler kadar anlayışı hak eden bir başka grup daha var aslında: anneler. Prematüre doğum yapan anneler genellikle yaşadıkları bu duruma hazırlıksız yakalanırlar. Hamile kaldıkları andan itibaren zihinlerinde bu şekilde kurgulamadıkları doğum, onlar için travmatik bir deneyime dönüşebilir. Bu yüzden desteği ve anlayışı tıpkı bebekleri gibi daha fazla ararlar. Annenin duygusal ihtiyaçları karşılandığında bebeğine verdiği mesajlar değişmeye ve dönüşmeye başlar.
Annenin kaygısı büyüdüğünde çocuğun kaygısı olmasın.
Prematüre bebek doğmak için hazır olmadığı bir zamanda dünyaya gelir. O, bedenen hazır değildir. Annesi ve babasıysa onu bu kadar erken görmeyi beklemiyordur. Dolayısıyla içine doğduğu dünya panik ve endişeyle doludur. Her bebek gibi kendini güvende hissetmek isterken ona bu emniyeti sağlayacak kişi kaygıları ve korkularıyla boğuşmaktadır. Eğer anne bu zamanlarda en yakınlarından ihtiyacı olan ve beklediği desteği alamazsa, bebek dünyanın tehlikeli bir yer olduğuna yavaş yavaş ikna olur. Bir gün bir bakmışız annenin kaygısı çocuğunun kaygısı oluvermiş.
